Verschillende fasen in het ziekteproces. Voor de reguliere geneeskunde opzichzelf staande ziekten worden in de natuurgeneeskunde vaak met elkaar in verband gebracht en gezien als een station waarop een dieper liggend ziekteproces is aangekomen. We kunnen ziekten zo onderscheiden als een gevolg van steeds dieper in het gestel doorwerkende gifstoffen. De klassieke ziekteleer van Hippocrates (Griekse arts ca. 460-377 v.Chr.) was zo gek nog niet. Zijn ziekteleer ging er vanuit dat kwaliteit van de circulerende sappen in het menselijk lichaam de oorzaak waren van ziekte en gezondheid. Deze sappen bestaan uit het bloed, lymfe, spijsverteringssappen (speeksel, maagzuur, alvleeskliersap, gal enz.) hormonen enz. Zo ontstond de humoraalziekteleer.(Humor = vocht, sap). Deze ziekteleer is later wetenschappelijk helemaal uitgewerkt door o.a. de Duitse arts Dr. med. Hans-Heinrich Reckeweg (geboren 1905): de zgn. Homotoxicology. ( leer van de zelfvergiftiging door toxines)
Reckeweg liet zien dat ziekteverwekkende stoffen (toxinen), wanneer deze niet worden uitgescheiden, naar binnen werken en verschillende fases van ziekte doen ontstaan. Deze ziekteverwekkende stoffen kunnen in het lichaam ontstaan t.g.v. verstoorde stofwisselingsprocessen van organen, weefsels en cellen of voortkomen uit andere ziekteverwekkers zoals een schadelijke bacterie of een virus. Ons gehele lichaam bestaat uit cellen de botten, het beenmerg, het afweersysteem, het zenuwstelsel, het bindweefsel, organen enz. Zij krijgen allemaal hun voeding via het bloed en zij raken hun afvalstoffen via het bloed kwijt.
Fase 1. De uitscheidingsfase. Als door omstandigheden de sappen vervuilen dan probeert een gezond lichaam dit te herstellen door de activiteit van het gehele lichaam op te voeren. De uitscheidingen van slijm, zweet, urine, smeer, tranen enz. kunnen op verschillende plaatsen worden verhoogd en er kan koorts ontstaan.
Hierdoor reinigt het lichaam het bloed en komt zo weer in een gezonde conditie. Wordt dit verhindert of lukt het niet helemaal dan ontstaat op de zwakke plaatsen (door de plaatselijk slechte microcirculatie) een ophoping van toxines. Uit de grote circulatie zijn de toxines daardoor bijna verdwenen, de algehele reactie met eventueel aanwezige koorts verdwijnt dan ook meestal, maar men is niet genezen.
Fase 2 De reactiefase. De verhoogde plaatselijke vervuiling geeft uiteindelijk een lokale reactie en een lokale verhoogde activiteit om de vervuiling op te ruimen met roodheid, warmte, zwelling, pijn. Er ontstaat dus een lokale ontstekingsreactie. Dit is de fase van alle acute ontstekingen. De sinusites, artritis, abcès, neuralgie, collitis, gastritis enz enz. Wanneer het niet lukt om door deze reactie van de toxinen af te komen dan wordt de ontsteking chronisch en zeurt meestal rustiger door om soms vrijwel te verdwijnen. Men is moe, de symptomen nemen af maar de toxines werken verder naar binnen en zo ontstaat de volgende fase.
Fase 3. De depositiefase. Het lichaam wordt reactiemoe en gaat een opslagplaats voor de toxinen vormen in de weefsels. De weefsels worden in hun functie verstoort en er ontstaan inwendig en uitwendig in de weefsels en organen zwellingen, oedeem, stagnaties en veranderingen. Dit is het begin van de sclerose, poliepen, neuralgieën, spataderen, trombosevorming, hypertrofie(bijv. prostaat), galstenen, struma, cysten enz. Wanneer de toxinen verder doorwerken komen we in de volgende fase.
Fase 4. De impregnatiefase. Het voorgaande fases speelden zich af op het niveau van de sappen, nu komen we in het stadium van de binnendringen in de cel. Er gaan veranderingen plaats vinden in de cel. De cel gaat zich daardoor anders gedragen. In de huid ontstaat bijv. pigmentatie, door ontregeling van het zenuwstelsel bijv. astma, maagzweer, migraine, virusinfecties, leverbeschadiging, botontkalking, misvormingen, enz
Fase 5. De degeneratiefase. De fase van de beschadigde cel welke je vindt in het stadium van de tuberculose, artrosis, steriliteit, de progressieve spierdystrofie, hartinfarct, pernicieuze anemie, spondilitis, enz. In deze fase beschadigen de toxines de cel zodanig dat deze zijn functie niet meer kan uitoefenen en uiteindelijk afsterft, of in de laatste fase een geheel ander eigen bestaan gaat krijgen in de vorm van een tumor.
Fase 6. De neoplasmafase. In deze fase heeft de cel zich aan de sturing van het geheel onttrokken en leeft zijn eigen bestaan. Dit is de fase van de verschillende vormen van kanker, leukemie e.d. Wanneer het afweersysteem de gedegenereerde cel alsnog als een lichaamsvreemd object kan herkennen dan wordt dit afgebroken of afgestoten.
Een ziekteproces verloopt in de richting van fase 1 t/m 6, de genezing verloopt in de tegengestelde richting.
Voorbeeld uit de praktijk: Man (aannemer) van 40 jaar met een versleten rechter heup. Is verder in zijn leven nooit ziek geweest. (Dit betekent waarschijnlijk dat zijn afweersysteem onvoldoende gereageerd heeft waardoor de ophoping van toxines bij de heup mogelijk was) Tijdens de behandeling met acupunctuur, die hem in balans brengt, gaat hij zich telkens niet lekker voelen en krijgt voortdurend allerlei verkoudheidsklachten en zelfs koorts. Zijn heup wordt echter een heel stuk beter. Deze man is vanuit de 5e fase terug gekomen in fase 2 en 1 en is dus op de goede weg. Hij verbetert met zijn heup uiteindelijk ver boven zijn verwachting.
Voorbeeld uit de praktijk: Verpleegster operatiekamer van 58 jaar heeft al enkele jaren een zweer met fistel met veel vieze afscheiding in de keel welke niet wil genezen. De laatste jaren hoort zij ook voortdurend stemmen in haar hoofd. De voorgeschiedenis geeft aan met 40e jaar stoelgang chronisch verstopt (zij kon niet naar de WC door haar noodzakelijke aanwezigheid op de operatiekamer) dit verdwijnt na 8 jaar en zware migraineaanvallen komen op. Na behandeling van enkele jaren door de universitaire geneeskunde gaat de migraine vrijwel weg terwijl een zweer in de keel ontstaat en ze begint af en toe rare stemmen te horen en ze voelt zich moe. De behandeling met acupunctuur brengt haar beter in balans en we zien meteen de migraine opkomen. Heel vervelend want daar was ze van af, maar uitstekend in de lijn van genezing. We zien na enkele weken de zweer genezen en na 1 jaar is de migraine ook helemaal verdwenen evenals de stemmen. De stoelgang werd ook weer moeilijk maar kon uiteindelijk ook herstellen.
We zien hier en volledige teruggang van fase 5 naar fase 1. We zien dat kwalen, die de gewone geneeskunde als op zichzelf staande aandoeningen ziet, in de praktijk toch een duidelijke relatie met elkaar blijken te hebben omdat ze uiting zijn van een achterliggend ziekteproces.
Reactie van Herxheimer.Wanneer een het ziekteproces in een passieve situatie is terecht gekomen kan, wanneer de conditie verbeterd wordt, er een actieve situatie ontstaan. Men krijgt wat koorts of een grieperig gevoel. Het immuunsysteem wordt actief en het lichaam probeert zich te ontdoen van toxinen en het kan ook proberen deze toxinen via de slijmvliezen in het lichaam of de huid naar buiten te werken. De slijmvliezen en de huid kan men zien als een noodklep van het lichaam wanneer andere mogelijkheden onvoldoende blijken. Er treed dan een verhoogde uitscheiding op die zelfs ontstekingssymptomen kunnen oproepen. Deze ontstekingen komen dus voort uit een poging van het lichaam om weer gezond te worden. Wanneer iemand in fase 4 of 5 zit kunnen dit soort reacties heel regelmatig optreden. Het wordt ook wel de Herxheimer reactie genoemd.
Belangrijk bij een behandelplan. Het is belangrijk om vooral bij een chronische ziektegeschiedenis op de functie van de inwendige organen te letten. Zij moeten immers zorgen dat de kwaliteit van het bloed goed is en de toxinen op een normale manier worden afgevoerd. Vooral de functies van lever, milt nieren en alvleesklier en de darmen. Een goede indicatie voor een behandeldiagnose bij verzwakte organen vind je vaak in het insect correspondentiesysteem op de wijsvingers. Dit systeem geeft vooral de zwakke plekken aan die al langere tijd aanwezig zijn.
